Na een telefoontje van Jaap of ik Mosselprinses wilde zijn begon een spannende periode. Omdat het elk jaar weer een verrassing is wie de prinses dat jaar is, wilde ik ook dat zo weinig mogelijk mensen dit zouden weten. Er zijn dus heel veel stiekeme uitjes en bezoekjes gepland, tot zelfs op onze trouwdag aan toe: Ik ging ‘winkelen’ in Gouda, alleen! Arco vond het wel gek, te meer omdat ik na thuiskomst helemaal niets gekocht had. Dat ik samen met Cathy de Vos naar Gouda ben geweest en dat we geslaagd waren voor de stof van de jurk heb ik hem natuurlijk pas later verteld. Dus de stof was binnen en Cathy kon aan de slag. Vaak reed ik naar Kerkwerve om de jurk te passen, dit deed ik overdag als Arco aan het werk was, zoontje Machiel van 2 jaar ging gewoon mee, die hield zijn mond wel.

Een week voor Havendag heb ik mijn ouders ingelicht, of zij op onze kinderen, Paula en Machiel, wilden passen. Ook hebben we een heel plan bedacht om Arco’s ochtends naar Zierikzee te krijgen. Wij zaten bij mijn ouders in Haamstede, Jaap belde met een smoes dat er iets kapot was aan boord, dus hij ging alvast naar Zierikzee en zo kon mijn vader mij, zonder dat Arco dat wist, naar Zierikzee brengen.

Ron Kotoun stond al klaar om mijn haar te doen. Daarna gingen we naar het huis van Tonnie Simmers, hij zou de hele dag mijn begeleider zijn. De spanning nam wel toe, Arco had inmiddels geen flauw idee waar ik was, maar daar zou hij snel achter komen! Op het moment dat iedereen in de tent aanwezig was, kwam ik binnen en werd ik voorgesteld als de Mosselprinses van de Havendag 1998. De reacties waren erg leuk.

Na de lunch en de toespraak volgde de rondrit door Zierikzee in de koets met de burgemeester. Een leuke ervaring, het weer was prima, dus al met al een goed begin van de Havendag. Daarna zijn we aan boord gegaan van de ZZ 9 om Neptunus op te halen van de plaat in de Oosterschelde. Het waaide behoorlijk hard, dus werd besloten om het Havenkanaal uit te varen, daar een rondje te varen om zo direct weer terug te varen naar de haven.

“Vanwege de harde wind nuttigde ik mijn rauwe mossel op het Luitje.”

Dat de dag een hele trieste wending zou krijgen had niemand kunnen bedenken. Aan boord van de boot van de Reddingsbrigade kreeg Jan Berrevoets een hartstilstand. Kort na terugkomst in de haven kregen we het bericht dat hij was overleden. De dag ging door, zij het met een dikke zwarte rand. Er werden zoals gebruikelijk mosselen gekookt op de haven, en Neptunus en ik liepen over de haven tussen de gezelligheid van het publiek. Aan het einde van de dag volgde er nog een gezellig etentje en toen zat voor mij het ‘Mosselprinses zijn’ er op. Het was een ontzettend leuke dag en ik heb er heel erg van genoten!