Skip to main content

Vera van den Hoek 2016

Vrouw van Gerrie van den Hoek ( MS-3 )

Eind maart, begin april wordt ik gebeld door Jaap Schot, waardoor ik denk dat hij voor Gerrie belt.
Tot mijn stomme verbazing belt hij niet voor Gerrie maar voor mij.

Of ik in augustus de mosselprinses wil zijn. Lang hoef ik er niet over na te denken want ik vind dit voor Gerrie wel een erg leuke ervaring en verrassing. Helaas kom ik er tot mijn schrik er even later achter dat wij in die week op vakantie zijn in Frankrijk, wat al geboekt is.

Jaap vraagt of ik dan het jaar daarop mosselprinses wil zijn en natuurlijk wil ik dat. Zodoende weet ik dus al 1.5 jaar dat ik mosselprinses 2016 ga worden.

En dan is het 2016. Het jaar dat ik mosselprinses ga worden.
Ik maak een afspraak met Wim Schot. Van hem krijg ik een soort programma van wat er precies van mij verwacht wordt.
Mijn zoektocht naar een mooie jurk gaat beginnen, uiteraard in het geheim. Ik weet al direct dat ik mijn jurk wil laten maken door Ramona de Vos. Ook maak ik een afspraak met de kapper, ’t Kappertje, voor een proefkapsel.
Alles verloop volgens plan maar de zenuwen slaan steeds meer toe want….hoe ga ik mijn man uitleggen dat ik niet met hem mee ga naar de tent, terwijl hij daar nog nooit zonder mij naar toe is geweest.
Mijn vriendin bedenkt een list.
Aangezien ze al jaren bij de Omoda werkt bedenkt ze een Foto-shoot wedstrijd, uiteraard gewonnen …..door mij.
Nu maar hopen dat hij erin gaat trappen.
Ik krijg keurig netjes, per post, de bevestiging van de gewonnen wedstrijd. Ik laat hem thuis zien en hij doet of zijn neus bloedt maar iets in zijn reactie zegt me dat hij niet van gisteren is. Maar hij zegt er verder niks over.
Dan is de dag aangebroken. Een stralend mooie, zonnige dag en gierend van de zenuwen rijd ik op de afgesproken tijd naar de kapper. Onze kinderen denken dat ik een foto-shoot heb en wensen me veel plezier.
Ramona staat al bij de kapper op me te wachten, net als de fotograaf die dag.
Mijn haar en make-up worden heel mooi gemaakt en dan gaat mijn prachtige jurk aan. Ik voel me net alsof ik weer een beetje ga trouwen. Wat een supermooie ervaring is dit!
Mijn chauffeur en chaperonne die dag is inmiddels ook gearriveerd en ik stap in een prachtige auto. Op weg naar de tent …..en naar mijn man.
Daar aangekomen blijf ik zo lang mogelijk in de auto zitten om te voorkomen dat mensen mij zien als ze naar buiten komen. Uiteraard wordt ik “gesnapt” door een klein aantal vissers die breed grijnzend weer naar binnen gaan.
Dan is het moment aangebroken om de tent binnen te gaan en iedereen te laten zien wie er dit jaar is uitverkoren om prinses te zijn. En dus ook mijn man…… Wat een superspannend en geweldig moment om zijn gezicht te zien als ik binnenkom…want daar is het me uiteindelijk om te doen. Zijn gezicht is goud waard en de verrassing is compleet. De verrassing!!
Gerrie wordt naar voren gehaald en ik wordt naar het midden geleid om de bloemen te ontvangen van de prinses van vorig jaar, voorgesteld door Wim Schot aan de gasten en samen met Gerrie plaats te nemen aan “de grote” tafel.

Na een aantal speeches ben ik aan de beurt met mijn speech, om vervolgens plaats te nemen in de koets en de stad rond te rijden. Maar niet voordat ik onze kinderen heb gezien, die niets vermoedend buiten de tent samen met mijn moeder staan te wachten op “de prinses”. Zij weten echter nog steeds niet dat ik die prinses ben. Ik loop naar buiten, ze zien me aankomen en 3 monden vallen compleet open van verbazing. Na te zijn bekomen van de verrassing en schrik mag ik samen met onze kroost op de foto. Vervolgens stap in de koets en de rondrit kan beginnen. Daarna stap ik aan boord van het vlaggenschip en kan de tocht naar Neptunus beginnen. Wat een prachtige vaart met zulk supermooi weer.

Nadat Neptunus is opgehaald lopen we door de stad en gaan we met heel veel mensen op de foto en worden er nog meer handjes geschud. ’s Avonds, als afsluiter is er nog het boegspriet lopen en de prijsuitreiking. als kers op de appelmoes mag ik nog een prijs uitreiken aan mijn eigen zoon, hoe leuk is dat.

En dan is er een eind gekomen aan deze fantastische dag.
Wat ben ik geluksvogel dat ik deze kans heb gekregen om een keer mosselprinses te mogen zijn, ik zie het dan ook als een hele eer dat IK hiervoor gevraagd ben. Dit kan niemand me ooit nog afnemen!!