Corine Mol 2010
partner organisatielid T. Meeles
December 2009 stond Leon Preat op de stoep met de net gehaalde kerstboom uit zijn auto stekend. Of ik Mosselprinses wilden worden, echt ik heb daarna nog zeker een uur trillende handen gehad… Wat was en ben ik vereerd dat dit mij gevraagd werd. Ik was me erg van bewust dat ik als eerste niet dochter of partner van een mosselvisser deze taak mocht vervullen. Ik was er zo vol van dat ik meteen naar mijn moeder ben gelopen, en het haar heb verteld. Ik ben echt zo slecht in een geheimpje bewaren, en zeker zoiets leuks. Dus natuurlijk ging ik mijn best doen het niet aan Taco te vertellen, maar helaas moest ik in februari die belofte al breken. Want eind van die maand kwam ik erachter dat ik in verwachting was van onze Iris. Taco zag geen probleem en vond dat ik het maar met Leon moest overleggen. Ik was bang dat ze het niet zagen zitten een dikke buik in die prinssesenjurk. Ik had me echter druk gemaakt om niets. Jeanet’s reactie was echt hartverwarmend. Dat hoorde toch bij het leven, als ik het aandurfde mocht ik gewoon prinses zijn, ook met een buik van 7 maanden.
Daarna ging ik naar Ramona de Vos om een jurk te laten maken. Ramona wist de jurk zo te maken dat de buik erin paste zonder dat het meteen een maat tent werd. Ik koos een zeekleurige kant met een gouden onderstof, en een ingewikkeld bandjes constructie. Van Taco kreeg ik kleine gouden mosseltjes voor in mijn oren. Schoenen, tasje en een omslag doek en ik was klaar.
De avond voor de Havendag, we zaten met vrienden bij elkaar. En natuurlijk kwam de vraag: wie is er prinses dit jaar… Ik had mijn excuus al klaar waarom ik die ochtend niet thuis zou zijn, een vriendin van mij ging trouwen, dus vertelde ik iedereen dat ik s’ochtends even naar haar zou gaan en dan met de lunch weer terug zou zijn. Vroeg naar bed maar. En om 8 uur bij Ron en wat was ik zenuwachtig. Maar Ron stelde me op mijn gemak, zette mijn haar in de krul en gaf me de speech om te leren. En terwijl ik die doorlas en aanpaste naar mijn eigen inzicht, maakte Ron een echte Mosselprinses van mij. Ramona kwam om me in mijn jurk te hijsen. En toen Marcel Willemse binnen stapte om de prinses te begeleiden naar de lunch, zakte alle zenuwen weg. Dus kroontje op en richting de haven.
Daar aangekomen het grote moment, en ja het leukste is al die verbaasde gezichten, vooral mijn schoonouders, zij hadden dit echt niet verwacht. Ik had me ten onrechte zorgen gemaakt over die dikke buik, ik haalde er zelfs de kranten mee. Na de lunch en de speeches ging ik met burgmeester Rabelink een rondje met de koets doen. Mijn vader wist van niets en werd door mijn moeder meegesleurd om toch even op de haven te gaan kijken, we zijn echt vlak langs hem gereden, en mijn moeder zei nog: “Kijk de Mosselprinses, wie is dat nou?” maar zij zag het pas toen we aan boord gingen van het vlaggenschip.
Daarna lekker een rondje Oosterschelde, met Joachim aan het roer. En toen was het moment dat Neptunes aan boord kwam, en ik dus die mossel achterover moest tikken. Daar zat een klein probleem, normaal lust ik ze best rauw maar door de zwangerschap kon ik ze echt niet binnen houden. Ik had zelfs geoefend, maar de Krukel loste het netjes op met een mosseltje in het zuur. Een kokhalzende prinses is ook geen beste reclame toch! De zon ging schijnen en we voeren naar de haven, en het feestgedruis.
“Ron spoot nog een beetje haarlak in mijn haar en schoof er nog een paar speldjes bij en ik was klaar voor een rondje haven samen met Neptunes.”
Foto’s maken, een praatje hier een praatje daar. En vooral genieten van de leuke reacties en uit de wind van die stinkende zandhaai van Neptunes blijven. Bij de mosselkokers kijken.
En toen was de accu leeg, en greep Marcel in. Ik werd op de bank geparkeerd bij Jaap en Anja en werd liefdevol van een boterham en een kopje thee voorzien. Neptunes moest even verder zonder prinses. Dit gaf mij even de kans om uit te rusten zodat ik bij het boegsprietlopen weer bij Neptunes kon voegen. Daarna lekker naar huis, en proberen die duizend speldjes die het kroontje op zijn plaats hielden uit mijn haar te krijgen. Leon, Jaap, Wim, jullie allemaal bedankt voor deze prachtige dag en de eer dat ik dit heb mogen doen voor jullie.