Ik ben letterlijk opgegroeid aan en met de Oosterschelde. Doordat wij aan het strandje Borrendamme van Zierikzee woonden, was het zomers een gewoonte om even verkoeling op te zoeken, net de dijk over. Dit betekende ook elke dag uitzicht op de mosselvisserij op de Oosterschelde. Toen had ik ‘Nooit Gedacht’ (=ZZ6) dat ik een mosselvisser aan de haak zo slaan, laat staan dat ik ooit in aanmerking zou komen om mosselprinses te worden. Toen op de havendagen van 2011 de vonk oversloeg met mijn mosselvisser, werd het ‘in aanmerking komen voor mosselprinses’ al gauw bij me aangekaard. Logisch, met een schoon oma, schoon moeder en schoon zus als mosselprinsessen-voorgangers. Deze lieten me dan ook meteen weten; als je ooit gevraagd wordt, meteen ja zeggen! En zo geschiedde: zaterdag morgen Havendagen 2017, stond ik voor de witte tent te wachten voordat we naar binnen mochten voor het ‘officiële’ gedeelte. Evert ging een bakje koffie en een bolus regelen, dus ik stond even alleen, wachtend in het zonnetje buiten. Leon Praet zag zijn kans schoon en kwam meteen ter zake. ‘Wil jij de mosselprinses volgend jaar worden?’ Wat een eer: een volmondige ‘JA!’ was het antwoord. Een half uur later bij het bekend maken van de mosselprinses 2017 kreeg ik kriebels in mijn buik; volgend jaar loop ik er ook zo mooi bij. Nu een heel jaar dit heugelijke nieuws geheim kunnen houden voor iedereen, inclusief mijn mosselman. Lees; heel wat leugentjes voor eigen bestwil! En zo gingen er een paar maanden voorbij, tijd om op zoek te gaan naar de perfecte outfit. Terwijl Evert op het Wad was, werden er samen met mijn schoonmoeder en schoonzus meetsessies ingepland, om zo met deze maten mijn droom jurk te bestellen via internet, op hoop van zegen dat deze meteen goed zou zijn. Toen hij uiteindelijk werd bezorg (niet op ons huisadres natuurlijk) zat hij als gegoten! Een mooi paar schoenen heb ik in Londen weten te scoren. Outfit; Check! Dan het proefkapsel en make-up. Ik belde Het Kappertje op om een afspraak te maken voor een proefkapsel voor een ‘evenement ergens eind augustus’. Het kwartje viel nog niet meteen dus ik moest wel voorzichtig zeggen dat het om het kapsel van de mosselprinses ging. ‘Ooooh ben jij het dit jaar?’ werd er geantwoord. Ik had al snel een idee wat voor kapsel het zou moeten worden; niet los, want na het rondje varen om Neptunus op te halen wilde ik niet dat er een suikerspin op mijn hoofd zat. En zo toverde Eline mijn haar om tot een prinsessenkapsel, bestand tegen alle weersomstandigheden. Na de afspraak voor het proefkapsel en make-up hebben we het hele kunstwerk er weer af moeten halen, aangezien Evert thuis was. Kapsel + Make-up; check! En zo was het opeens Augustus 2018. Hoewel het de afgelopen edities havendagen prachtig weer was, waren nu de weersvoorspellingen niet zo best. Gelukkig hielden de zenuwen (en wijn en bier) me heel de dag warm. Met gierende zenuwen liep ik de tent binnen, op zoek naar Evert zijn verraste blik. Alhoewel die al wel een klein vermoeden had, wist hij van niks met een verraste, blije blik als resultaat. Daarbij viel hij 2x in de prijzen; in het bezit van de mosselprinses én de 3e keer op rij de mooist versierde mosselboot. Die enorme beker staat nog steeds te schitteren op zolder. Door het slechte weer is er uiteindelijk besloten om niet met de vloot de Oosterschelde op te gaan om mijn man Neptunus te halen; we hebben hem opgepikt van de reddingsbrigade boot. De rauwe mossel proeven moest 3x over gedaan worden omdat de foto telkens niet goed was. Gelukkig was ik hier al op voorbereid doordat Evert me al jaren lang een rauwe mossel aanbood als ik mee ging mosselvissen, onder het mom van ‘Kan je alvast oefenen voor als je mosselprinses bent..’ Door het niet uitvaren hadden we langer de tijd voor de wandeling over de nieuwe haven. Tussen de ontelbare foto’s door moest af en toe de paraplu even open of moesten we even schuilen op een terrasje, maar dit had ook weer iets heel gezelligs en knus. Uitwaaien op de hoogwerker van de brandweer, opwarmen bij het mosselkoken en het aanmoedigen bij het boegsprietlopen maakte dat de dag voorbij vloog, zonder ik er erg in had. Na het uitdoen van mijn jurk en hakken heb ik de zaterdagavond het mosselprinsessen kroontje opgelaten, ik kon er nog geen afstand van doen, helaas was het maar 1 dag! Gelukkig heb ik nog aantal dagen kunnen nagenieten van pijn in mijn kaken van het lachen en pijn in mijn voeten van de hoge schoenen, maar dat was het allemaal zó waard. Nu bijna een jaar verder ben ik heel benieuwd wie er in mijn voetsporen treedt.. Ik kan niet wachten tot de Havendagen 2019!