Het Mosselprinses avontuur begon voor mij in januari van 2006. Op een avond ging de voordeurbel, ik doe open en daar stond Leon Praet. Ik dacht die zal Serge ergens voor willen spreken, niks bijzonders in elk geval. Of hij even binnen kon komen. Dat kan altijd natuurlijk, maar Serge was niet thuis, die was naar Noorwegen. Dat gaf niet zei Leon, want hij kwam voor mij. Ook goed, maar intussen draaiden m’n hersens op volle toeren. Waar zou Leon mij voor nodig hebben? Het werd me al snel duidelijk want de vraag werd gesteld of ik deze zomer de Mosselprinses zou willen zijn tijdens de Havendagen. Sjonge zeg, dat is nogal een vraag! Ik was er wel een beetje beduusd van. Nadat ik er heel even over had nagedacht heb ik dezelfde avond nog gemeld dat ik graag een dagje met Neptunus over de haven wilde lopen.

Een Mosselprinses draagt natuurlijk altijd een prachtige jurk. Nu was ik al een beetje gewend geraakt aan het idee van het dragen van een ‘prinsessenjurk’ want in juni 2006 zou ik met Serge trouwen. De voorbereidingen voor het maken van een trouwjurk waren al in volle gang. Ik was hier al een aantal keren voor bij Ramona de Vos geweest. Zij zag het wel zitten om ook de Mosselprinsessenjurk te maken. Ook dit werd weer een schitterende jurk! Wat de schoenen betreft was het nog wel even spannend. De bedoeling was om m’n trouwschoenen te laten verven in de kleur van de mosselprinsessenjurk. Hiervoor waren ze opgestuurd. Het duurde allemaal wel erg lang en vervolgens bleek dat het paar schoenen kwijt was geraakt. Ze hebben toen een nieuw paar van hetzelfde model schoen geverfd en opgestuurd. Het kwam toch nog goed gelukkig. Ik moest ze alleen wel weer even inlopen.

Toen Leon net had gevraagd of ik Mosselprinses wilde zijn, ging ik er over nadenken hoe ik dat geheim zou houden. Al snel had ik bedacht dat ik dat voor Serge niet geheim zou kunnen houden omdat ik slecht ben in liegen. Als enige heb ik hem dus maar ingelicht. Regelmatig moest er voor de jurk gepast of gemeten worden op Kerkwerve. Dan hoefde ik voor al deze bezoekjes tenminste geen smoesjes te verzinnen. De vrijdagavond voorafgaand aan de dag dat het ging gebeuren, toen werd het echt lastig.

“Tijdens voorgaande Havendagen was het de traditie om vrijdags het bier goed te laten smaken. Als ik dat deze keer niet zou doen, dan zou dat opvallen.”

Er wordt namelijk scherp gelet op mogelijke kandidaten, dat heb ik wel gemerkt. Zelf dacht ik na deze vrijdagavond dat het vrij aardig was gelukt om mezelf niet al te verdacht te maken. Op zaterdagochtend ben ik gelukkig ongezien bij Ron Kotoun de zaak in kunnen glippen. Ik had het idee dat er mensen waren die daar ‘toevallig’ zo vroeg in de buurt moesten zijn om toch maar alvast Mosselprinses te kunnen zien.

’s Ochtends werd mijn haar door Ron Kotoun omgetoverd in een Mosselprinsessen kapsel, compleet met het bekende kroontje. Ramona kwam ook naar de kapsalon om mij aan te kleden. Er was nog even tijd om de speech door te nemen en vervolgens werd ik naar de tent gereden, toen nog aan het Luitje. Aan de arm van Dic Oostdam werd ik naar binnen geleid. Met het applaus wat dan klinkt en de ohh’s en ahh’s, voel je je dan echt prinses.

Na de lunch ben ik op de rondvaartboot Frisia geweest bij de mensen uit de Cornelia-stichting. Ze hadden het heel erg naar hun zin, dat was zo mooi om te zien. Ze waren echt onder de indruk van ‘de Mosselprinses’. Tijdens de speech om de mosseldag officieel te openen begon het behoorlijk te regenen. Het tochtje met de koets viel een beetje in het water. Toen we met de boten uitvoeren om Neptunus op te halen werd het gelukkig weer droog. Wat leuk om naar al die mensen te zwaaien! Terug op de haven liep ik met Neptunus heen en weer. Wat worden er dan veel foto’s genomen. Veel kinderen waren onder de indruk van Neptunus. Als ze dan even aan de zandhaai mochten voelen dan was dat toch wel erg spannend. Zo leuk om mee te maken, echt een feest.

Nu na al die jaren kijk ik nog steeds met veel plezier terug op deze dag. Ik had het niet willen missen.