Skip to main content

Mariske Schot 2017

Dochter Jan Schot ZZ-7

De maandagochtend na de havendagen kreeg ik een verfrommeld Heineken briefje van mijn moeder. Dit nummer moet je even bellen zei ze, en je weet vast waarover het gaat. Ze gaf er zo’n grote glimlach bij dat ik er gelijk achter kwam van wie het nummer was. 

Diezelfde week belde ik Jaap op en stelde hij mij DE vraag. Lang hoefde ik niet over het antwoord na te denken. Al als klein meisje werd je verteld, later.. Dan wordt jij mosselprinses! 

Ik denk dat het eind maart was dat Jaap mij appte dat ik bij Wim langs moest gaan. Hij zou mij alles uitleggen. Zo gezegd, zo gedaan. Begin mei, toen mijn vader en Arne op het wad zaten kreeg ik tekst en uitleg. Daarna kon ik op pad voor DE jurk. Toen mijn ouders op vakantie waren en mijn broertje op het wad was kon ik ongestoord mijn gang gaan. De tussentijdse pas sessies werden stiekem ingepland. Zelfs het adres heb ik uit de navigatie gehaald. Want een van de eigenschappen van mijn vader is, dat hij wel eens.. nieuwsgierig kan zijn. Een vreemd adres midden in Rotterdam zou dan ook zeker gegoogeld worden. Nadat de jurk helemaal naar mijn zin was kon die mee naar huis. En dan komt het volgende, waar verstop je de jurk zonder dat die gekreukt de hoes uit komt? Een voordeel. Mn vader en kleding zoeken is niet de beste combi. Dus de jurk heeft hij geeneens zien hangen in zijn eigen kast! 
Een proefkapsel en make up werd ingepland, en zo kwam de dag steeds dichter bij. 

En ja, dan komen de speculaties op gang. Wie o wie is dit jaar de mosselprinses? Leuk om aan te horen wat voor constructies en beredenaties er wel niet verzonnen werden. Al een paar jaar was ik ‘verdacht’ en dit jaar was dat zeker niet minder. Naar mate de dag dichterbij kwam nam ook de spanning wel toe. Na nog een gesprek met Wim en zijn vrouw werd ik gerust gesteld. Ik moest vooral gaan genieten! 

Dat genieten dat heb ik zeker gedaan! Wat was het een mooie, stralende zonnige dag. De dag begon feestelijk in de tent waarbij ik er achter kwam dat het geheim goed bewaard gebleven was, want mijn vader wist niet wat hij zag toen ik de tent in kwam lopen. 

Na een heerlijke maaltijd, de nodige speeches en bedankjes was het tijd om de ronde door de stad te gaan doen met de burgemeester. In de koets reden we door de stad heen. Honderden foto’s zijn er gemaakt en wat was er een goede en fijne sfeer. 
Daarna gingen we aan boord om Neptunus op te halen. Er stond een zacht zeebriesje en de zon scheen volop. Nadat Neptunus aan boord was, was het tijd om een rauwe mossel te proeven. In combinatie met campagne was dat geen straf. 

Er werd luid getoeterd door de andere boten waarna het tijd was om weer terug naar de haven te varen. Daar gekomen zijn we langzaam richting het luitje gelopen. Om de paar meter stopten we om een foto te maken met de mensen. Polonaise met ‘Liever ier as tuus’ samen met het mosselkookteam, drankje hier en drankje daar. Wat was het een fantastische dag! 

Ik heb er onwijs van genoten en zie uit naar komende havendagen!