Skip to main content

Paula Schot 2014

Dochter van Arco Schot ZZ-9

Mijn verhaal begon al op de Havendagen 2013. Ik kwam vrijdagavond Jaap tegen tussen het feestgedruis en sprak hem aan. “Jaap, heb je al iemand voor volgend jaar? Je weet dat m´n nichtje (Mariske Schot) en ik beschikbaar zijn he!” . Jaap bromde, “bin jie al zo oud geworuh dan? Tjonguh, jie wordt ut volgend jaer. Jie wordt ut. Geef me je nummer, dan bel ik je”. Ik netjes mijn nummer ingetikt in zijn telefoon en afwachten maar. Vervolgens kwam ik Jaap in oktober tegen bij het feest van het 50-jarig jubileum van mijn opa en oma. Het was niet gelukt om mijn nummer in zijn telefoon te houden, dus heb ik het er opnieuw braaf ingezet. De intentie daarvan was namelijk dat ze direct mij konden bellen en mijn ouders geen vermoedens op zouden doen.

Eindelijk ging dan toch de telefoon; “ Ja, je hei al gezeit dah je ut zou wille, ma toch nog effe officieel, wil jie de mosselprinses van 2014 woruh”. “Oja, ik hei je moeder al gesprokuh, dus ik dienk dat tie ut weh weet”. Het was blijkbaar opnieuw niet gelukt om mijn nummer te houden.

Mijn jurk heb ik in een winkel in Amsterdam gekocht, met zoveel keuze dat ik in eerste instantie echt niet kon kiezen. Groen en uitdagend, koninklijk blauw of toch prinsesachtig roze. Uiteindelijk toch voor deze prachtige groene jurk gekozen. Iets uitdagend, jong en speels.

Na mate de Havendagen dichterbij kwamen, kwamen ook de speculaties meer en meer op gang. Mijn naam werd veel genoemd, maar ik bleef natuurlijk dapper ontkennen en mijn moeder riep maar steeds; “Nee hoor, dan had ik het wel geweten!”

En toen brak de dag aan: ´s morgens stiekem mijn bed uit en richting de kapper. Overigens nogmaals mijn complimenten: het zat echt fantastisch! Bij de kapper nog meerdere keren mijn speech doorgenomen. Deze had ik namelijk zelf geschreven en blijkbaar deed dat Ome Jan al vermoeden dat ik het was. Normaalgesproken schrijft hij deze namelijk.

Het was ook nog wel mooi hoe het thuis ging. Mijn ouders kijken al een paar jaar elke Havendag ´s morgens in mijn bed of ik er nog wel lig. Zo ook deze keer. Mijn moeder ging kijken en riep tegen mijn vader dat ik er nog lag. Maar hij ging toch nog even zelf kijken. Vervolgens stormde die weer richting mijn moeder: “ze ligt er helemaal niet in, echt niet!”, waarna ze in huize Schot de kans erg groot achtte dat ik dit jaar inderdaad Mosselprinses zou zijn.

Eindelijk kwam daar het moment dat ik met Francois de tent mocht inlopen. Wat fantastisch! En dat heb ik eigenlijk de verdere dag gedacht. Het was prachtig weer, alles zat mee, kinderen die met je op de foto willen, toeristen, vrienden. Het was echt een top dag.

En zelfs nadat ik mijn jurk uit had getrokken en mijn taak er als Mosselprinses op zat, ging het feest nog even door. Al ratelend tegen mijn vriend over deze fantastische dag stonden we samen nog even op de boot. Toen ik ongeveer uitgerateld was, kwam er een klein doosje tevoorschijn en ging hij op een knie zitten. U begrijpt: mijn dag kon niet meer stuk. Op moment van schrijven zijn we alweer drie maanden getrouwd!