Midden in een college wordt ik opgeschrikt door een telefoontje, nummer onbekend. Snel sluip ik de collegezaal uit en neem mijn telefoon op. “Goedemogguh, je spreekt met Jaap Schot.” Het is april 2009, maar het is mij al snel duidelijk dat Jaap mij niet zomaar eventjes belt. “Goedemorgen Jaap, ik denk wel dat ik weet waarvoor je belt!” De bedenktijd die hij mij aanbiedt is wat mij betreft niet nodig, al snel wordt ik doorverwezen naar de Krukel voor de concrete afspraken. Jaap zijn missie zit erop, er is weer een Mosselprinses gestrikt.

Een aantal weken later breng ik in het diepste geheim, alleen mams is op de hoogte, een bezoek aan de Krukel en zijn vrouw. Een uurtje later vertrek ik weer, nu met een envelopje rijker en de opdracht een mooie jurk uit te zoeken. Nou dat gaat wel lukken! Oma wordt ingeschakeld, ontwerpen worden uitgezocht, stof wordt gekocht en het geheim wordt goed bewaard! De bezoekjes aan oma, de restjes stof die snel worden opgeruimd, gaat aan iedereen voorbij. En met dat augustus nadert wordt mijn jurk steeds mooier! Maar ook het roddelcircuit komt aardig op gang. Regelmatig wordt mij, niet geheel subtiel, gevraagd of ik de Mosselprinses van dit jaar ben.

“Ik? Je denkt toch niet dat ik mezelf in zo’n jurk hijs, en de hele dag naar mensen zwaai!”

Waarop steevast wordt geantwoord: “Nee dat is inderdaad niets voor jou.” Een week voor Havendag besluit mijn vader toch maar eens te beginnen aan zijn toespraak en de toespraak voor de Mosselprinses. Zonder dat hij het weet is hij de toespraak voor zijn dochter aan het schrijven! Ik zet snel de toespraak op mijn laptop en voer de nodige wijzigingen door.

Zaterdagmorgen, 27 augustus 2009, zoals elke zaterdag- morgen ga ik op de fiets naar mijn werk.
“Je bent wel op tijd voor het meevaren hé!”
“Ja pap, komt helemaal goed!” antwoord ik braaf.

Tijdens het bezoek aan de kapper komt oma mijn jurk snel even afgeven. Ook zij is met een smoes even richting Zierikzee vertrokken. ‘Even boodschappen doen, ik ben zo terug!’ De zaterdagmorgen begint goed met de nodige leugentjes om best wil.
Nu begint het toch wel een beetje spannend te worden… Vanuit de tent komt de gezelligheid ons al tegemoet. Maar het wordt muisstil als de Krukel omroept dat de Mosselprinses eraan komt. En oh, wat is iedereen nieuwsgierig! Een daverend applaus, verbaasde gezichten, een hoop gemompel.
“Is dat er eentje van Jan?”
“Ja, dat is de oudste.”

Het ‘hoe heet ze’, en ‘wie is het’ gonst door de zaal heen. Na een heerlijke lunch en de nodige toespraken stap ik samen met de burgemeester in de koets voor een rondrit door Zierikzee. De kade stroomt al vol met mensen, gezelligheid alom!

Langzaam maar zeker stappen er steeds meer mensen aan boord van de kotters en ook de burgemeester en ik begeven ons richting het vlaggenschip. De ZZ7 ligt voor ons klaar en daar wacht ons een warm welkom door alle genodigden. Op naar Neptunes! Het is schitterend weer, heerlijk om uit te waaien op de Oosterschelde. Maar met dat rondje op de Oosterschelde nadert ook het moment van de rauwe mossels… Ik geniet van heerlijk gekookte mossels maar rauw… Gelukkig doet de burgemeester dapper mee en met een glaasje champagne is het genieten op de Oosterschelde!

Twee stappen vooruit, drie stappen achteruit. Neptunes en ik proberen ons een weg te banen door de drukte op de haven. Polonaise met ‘Liever ier as tuus’, een drankje hier een drankje daar. En ondertussen wordt er door iedereen foto’s gemaakt, wat een belevenis! Wat een geweldig feest met familie, vrienden, bekenden, onbekenden en toeristen! Ik heb er ontzettend van genoten!